Bir viskiyi yudumlarken -varsa- ilk aldığım notlara bakmak gibi bir alışkanlığım var. İlk kez, katıldığım bir etkinlikte tanıştığım Lasanta’yı da, tatlı notalarına ve uzun bitişine atfen “vahşi güzel” diye tanımlamışım yıllar önce. Sonradan, benim tanımımla, Lasanta’nın İskoç ana dili Keltçe’deki karşılığının hemen hemen örtüştüğünü öğrendiğimde ise ayrıca sevindiğimi hatırlarım. “Sıcaklık ve tutku” anlamına gelen Lasanta, bu viskiyi tarif etmek için belki de en uygun kelime olabilir.

Lasanta, burunda “çıfıt çarşısı” adeta. Baharatlarla başlayan bu cümbüşe, meşe ve kuru meyveler keyifle eşlik ediyor. Hafızamdaki o tanıdık kurabiye kokusuna yakın, tatlı, tahılsı notalarla daha da zenginleşiyor Lasanta. Damakta, sanki bir yudum içmiş gibi değil de bir dolu hava çekmiş gibi bir etkiye sahip. Ağzın bütününü dolduran hacimli bir yapısı var içerde. Şekeri dengeli bir ceviz ezmesi yer gibi tatlı ve maltsı lezzetler sunuyor. Gövdeli ve karakterli bir viskiye denk gelmek mutluluk verici. Bitişi, meyveli bir şurup gibi tatlı ve ilaçsı; demli bir siyah çay gibi de sıcak ve uyarıcı.

Yüzde 43 alkollü narin yapısı ise daha fazla suya izin vermiyor. Şahsi kanaatim, her damla “Erikli”nin bu viskiyi biraz daha bozduğu yönünde maalesef. Eddie Ludlow, “Viski-su Nirvana’nızı bulana kadar su ekleyin,” diyor kitabında ve devam ediyor: “Aslında en iyisi, suyu damıtımevinden almak ama bu mümkün değil.”

To add or not to add water: that is the question.

Eddie Ludlow. Whiskey: A Tasting Course. London: Dorling Kindersley, 2019.

Son olarak, Lasanta’yı Glenmorangie’den dinleyelim. Glenmorangie’nin, Lasanta’nın zenginliğini öne çıkardığı romantik ifadelerini ben çok sevdim: “Gün batımını şişeledik. Viski Kreasyon Direktörümüz Dr. Bill’in, sonsuz ufuktaki kırmızı, turuncu ve morlarla gün batımının büyüsünü şişeleme girişimi bu viski. Gün batımını her izlediğinizde farklı bir şey görürsünüz. Lasanta içmek de böyledir.”