Kendi tadım notunu kendi yazdıran viskileri çok seviyorum. Büyüleyici güzellikte viskilere iyi bir örnek Kilchoman Machir Bay. Romantizmin doruklarında gezinmek için birebir bana göre. Naif dumanı beni hemen alabildi. Soludukça güzelleştim; güzelleştikçe satırları koşar adım yürüdüm. Ruhum şenlendi onunla resmen. Füme etten, kuru meyveden, dalgalı denizden bir demet hediye gibi adeta kokuları. Dilime bir “ünite” viski enjekte edilmiş hissi oldukça doyurucu damakta. Anestezi etkisinde kalmak gibi bitişi de. Bu uzun uyku haline hazırlıklı olmalı şüphesiz içmeden önce.

Serin yaz akşamlarına da çok yakıştırdım yudumlarını onun. Yüzde 46 isli sertliği kabul edilebilir düzeyde. Ağzın içinde alev alev yanmıyor hiç. Katran misali boğmuyor genzi. Dingin közde pişen etin aheste akan yağı gibi sakin akıyor. Yaşına rağmen oturaklı, dengeli. Hepsinden öte, keyifli, gerçek dost canlısı.

Adını aldığın o plajda yudumlasam seni aslında. Her nefeste bir okyanus esintisi dolsa rüzgârla göğsüme; bulutlardan damla damla içime inse lezzetin. Yanan ateşin etrafında diğer “büyük” adalılarla toplaşsak. Kadehler kaldırsak senin için, senin açık renginin saf güzelliğine. Şarkısını söylesek gençliğin birlikte, ümidin. Fısıldaşmalarını dinlesek yaşlanan viskilerin. Ne altınlar uyuyordur daha topraklarında sessiz, kim bilir?

Özgürlük çağrısıyla uyansa fıçıların o nefis günde. Kavuşsa kozada bekleyen tırtıl kelebeğine. Sevgi, dağları sarsa bütün. Aşsa duvarlarını karanlığın umut. Prangalarından kurtulsa tutsaklık. Ne nedamet kalsa geçmişten ne kaygı duysa gelecek. Yeniden doğsa bahar, renk renk çiçek açsa doğa. Gülse güneş, parlasa yıldız. Ne cevherler ışıldar daha semalarında böyle, kim bilir?