Perdem yarı aralık, akşam… Ay ışığı aheste, akşamı yudumluyor. Uykum kaçmış, bir rüzgâr nefese muhtacım. Zihnimde kalan o parfüm izine uyandım: Kavalan Master’s Select Reserve No.1.

Sanki, kadın odayı henüz terk etmiş. Pudralı, çiçeksi, feminen bu koku hafızama bütün rafine işlemiş. Burnumla onu arıyorum, kalktım. Adım adım, zarifçe üzerime yerleşen notalarını takip ettim. Sabahın erken saatleri. Ağzıma değiyor kokular. Yalnız bir meyve gibi o, hafif buruk, biraz kırmızı, oldukça derin. Özlemişim, karanlıkta arıyorum. Şarapla viski arası bir köprü bu özlem. Gövdesinden ziyade hatırası kalıyor kucağımda. Güneş altın sarısı doğuyor uzakta. Sabah oluyor. 

Sezen’in dediği gibi: “Küfür kâfir, ağız dolusu sayıp sövdüm. Özledim köpek gibi, hasretinden öldüm. Ufaldıkça ufaldım, toza, zerreye döndüm. Bu elim hadisede gerçek yüzümü gördüm.”