- Bushmills The Original: Ailenin en iddiasız/renksiz üyesi olarak görünse de karakteri beklenmedik şekilde dengeli, tok, zengin. Tahıl ağırlıklı hafif rayihalarına vanilya ve meşe ekleniyor hemen. Pet şişede zaman geçirmiş gibi plastik kokulara da sahip ama, bundan çok rahatsız olduğumu da söyleyemem. Ağızda yedikçe büyüyen bir kestane şekeri tadında, tatlı ve maltsı. Bitişi, baharatlı, makul; viski benden geçti.
- Bushmills 10: Elma likörü, şeftalili tart yahut bir horoz şeker gibi tatlı/mutlu kokular saçıyor etrafa. Karabiber acılı, kupkuru damağını saymazsam, damaktaki mutluluğu onun “Mojito” lezzetlerinde yakalayabiliyorum: Mentol, alkol, narenciye, biraz da şeker. Yumuşak içimine karşın yakıcılığını bir hayli fazla buldum. Benim için Black Bush’un bir adım gerisinde.
- Bushmills Black Bush: Harman da olsa Sherry fıçılı Single Malt oranı yüksek bir viski. Eti Burçak bisküvisini hatırlatan tatlı, tahılsı notaları, mis gibi ağaç reçinesi kokularına karışıyor. Tatlılık hissi, damağı yapış yapış eden cinsten, tatlı tatlı. Bitişte, adeta bir “chai tea latte” lezzeti oluverip kalıyor damakta. “Great Whiskies” kitabında hakkında yazılan “loveable rogue of the family” ifadesi boşuna değil hiç. Boynuz kulağı geçmiş gibi sanki. Hem Jim Murray, Whisky Bible’da 2021’in en iyi İrlanda harman viskisi seçmiş onu. Gerçekten haklı olabilir.
Pek bilinmeyen ve gördüğüm kadarıyla Türkçe kaynaklarda da kendine yer bulamamış bir detay var; bence, bu oldukça tamamlayıcı bir hikâye: Şu ki, 2008 yılında, İrlanda Merkez Bankası, Bushmills’in viski lisansının (1608) 400. yılı vesilesiyle, banknotların arka yüzlerinde Bushmills damıtımevi görselini kullanarak Bushmills’i onurlandırıyor. Yürürlükteki çoğu banknotun üzerinde bugün hâlâ Bushmills damıtımevi var. Ne güzel mirasa sahip çıkma örneği! Elbette, bunda eski İrlanda Merkez Bankası Başkanının en sevdiği viskinin Bushmills olmasının payı da büyük. Zira, başkan yetmişli yıllarda Bushmills damıtımevinin genel müdürüymüş.
