Bilinir; seyahatlerime bir viskiyi eşlikçi seçmeye gayret ederim. “Arkadaşını tatilde tanırsın” derler hem. Ben de yakinen tanıdığımı düşündüğüm Glendronach 12’yi yanımda getirdim bu sefer. Zira, doğru tanıyormuşum 43 derece alkollü bu Highland maltını: Bütün seyran boyu keyifli, uyumlu, sıcak bir yaren oldu bana.

Bir başucu kitabı misali yanı başımdan da ayırmadım onu hiç. Kâh bir fındıklı akide şekeri tadıyla bayram günü ağzımı tatlandırdı, kâh o kızarmış/tereyağlı ekşi mayalı mis Çukurhisar ekmeğinin üzerine “poy” serperek yarattığım o eşsiz lezzetin notalarını verdi ara ara. Pamuk şekeri kokularıyla çocuk sevinci yaşattı burnumda; portakalıyla, limonuyla da yazın bir türlü gelemediğini hatırlattı yeniden. Ve nefesime yerleşen badem ezmesi havası da büyük mutluluk resminin tamamlayıcısı gibiydi adeta.

Muhtelif restoranın yemeklerini de deneyimledim her zamanki gibi. 7 Mehmet, Şişçi İbo, Kalamar Balık, Salim Usta oralardan aklımda kalan “sıkı” yerler oldu. Altınay’ın Afyon kaymaklı lokumları ise Glendronach 12 ile müthiş uyum gösterdi.