Tatlı kırmızı meyveler, yanık esmer şeker, çubuk tarçın, dark rom kokularıyla iştah açıcı: Bir “sangria” mesela bu. Çok sevdim. Hem çok “Royal”: Güçlü, asil, zarif, zengin. Bir meyve krallığı adeta: Üzüm, vişne suyu, starking elma, erik likörü. Tüm bunlar onun himayesinde. Ben de esiriyim sayesinde meyvenin, şekerin, baharatın. Üzerimde böyle hâkim bir güç.

Ağzımda çok değerli, ağır bir misafir konuk; hissediyorum. Tatlı, baharatlı lezzetleri katman katman kök salıyor damağıma. Uzun ve ince ince işliyor derinlerimi. Kremamsı, yumuşak dokusu yağ gibi kayıyor bütün. Kendini sonradan hissettiren bir sıcaklıkla yeniden yükseliyor içimde biterken. İyi viski, çok güzel bir şey: Kendileri için yapmışlar da bana da sunmuşlar, ikram etmişler gibi butik bir kaliteye sahip. Tam da krallara layık!

Sevgili Oğuz’dan (@ouzisland) okuyorum sonra: “William Shakespeare ustamızın, büyük tragedyalarının hemen hepsine görkemli bir kale ya da şato ev sahipliği yapar. Örneğin Othello, Kıbrıs’ta Magusa Kalesi’nde geçerken; Hamlet, Danimarka’daki Kronborg’de (Elsinore) hayat bulur. Macbeth ise daha yakındır Shakespeare’e. İskoçya Highland’deki Cawdor Kalesi Macbeth’in evidir. Bahse konu Royal Brackla 12 ile ilgili hikâyemizin can damarı da işte buradan beslenir! 1812’den bugüne, Cawdor Kalesi’nin hemen yanında üretiliyor çünkü bu şişe.”

Ve Sevgili Oğuz’un bıraktığı yerden devam ediyorum; Shakespeare’le karşılıklı içiyoruz. Shakespeare söylüyor, ben dinliyorum:
Burun: “I smell thee on my knuckles.” (Cymbeline, Act 3, Scene 3) (“Senin kokunu parmak eklemlerimde duyuyorum.”)
Damak: “I do love nothing in the world so well as you.” (Much Ado About Nothing, Act 4, Scene 1) (“Dünyada hiçbir şeyi senin kadar sevemem.”)
Bitiş: “Journeys end in lovers meeting.” (Twelfth Night, Act 2, Scene 3) (“Yolculuklar aşıkların buluşmasıyla son bulur.”)

A subtle touch, a fine thing.
(İşte, ince bir tat, ne güzel bir hoşluk.)

Shakespeare, The Comedy of Errors, Act 4, Scene 3

Eşlikçim, Gregory Porter – Illusion.